In het eerste voorbeeld, Gesänge des Harfners I, wordt IIhv4/3, ofwel: het overmatig tertskwartakkoord, gebruikt als wisselakkoord tussen twee dominant-harmonieën.^ann De dominant wordt hierdoor benadrukt. Het is frappant in dit eerste lied dat vrijwel direct aan het begin van het stuk een gealtereerd akkoord wordt gebruikt. In de tijd voor de Romantiek was zoiets hoogst ongebruikelijk - maar in de negentiende eeuw, en zeker na ca. 1850 wordt dit echter steeds minder uitzonderlijk.^ann

In het tweede voorbeeld, Gesänge des Harfners III, leidt een gealtereerd akkoord, #IVdv6 of IIhv4/3 vanuit de subdominant chromatisch naar de dominant.^ann Hier lijkt de functie van het gealtereerd akkoord nogal op die van een tussendominant - door de leidtoon Dis, maar ook omdat het gealtereerd akkoord meteen op de subdominant volgt.