Mozart, Pianosonate in a klein, KV 330, tweede deel   middengedeelte (doorwerking)

opname door Ludwig Semerjian on a fortepiano built by Anton Walter c. 1790 Het muziekvoorbeeld hieronder begint op 5'10" op de opname opname door Christoph Eschenbach Het muziekvoorbeeld hieronder begint op 4.36" op de opname opname door Dinu Lipatti (1950) Het muziekvoorbeeld hieronder begint op 7.48" op de opname	hier is de complete partituur van de eerste twee delen van deze Sonate (pdf)

In dit fragment zien we twee keer een heel karakteristiek gebruik van een gealtereerd akkoord (hier in beide gevallen het overmatig kwintsextakkoord: #IVdv6/5 ): Het gealtereerd akkoord bevestigt de dominant van een net daarvoor bereikte toonsoort, op een belangrijk 'draaimoment' in de vorm.ann We beginnen in dit fragment in de dominanttoonsoort C groot; deze toonsoort is aan het begin 'stabiel', hoewel het slotakkoord van de eerste frase een onverwacht c klein-akkoord is (in maat 37).ann Vanaf dit moment doet instabiliteit zijn intrede, en via een aantal sequenzen wordt uiteindelijk de paralleltoonsoort d klein bereikt (rond maat 39) De dominant van d klein wordt bevestigd door het overmatig kwintsextakkoord ( #IVdv6/5 ) in maat 42; hiermee wordt duidelijk dat het bereiken van de toonsoort d klein een belangrijk moment in de vorm vertegenwoordigt. Ongeveer vanaf maat 48 komt de hoofdtoonsoort F groot weer in zicht. De dominant van deze toonsoort wordt bereikt in maat 51 (begin van een soort 'lock onV'), en uiteindelijk bevestigd door het overmatig sextakkoord,  in maat 52. Dit moment is uiteraard ook van bijzonder belang omdat het middengedeelte hier eindigt (de reprise start in maat 54)