| a. septimeakkoorden algemeen
Een septimeakkoord is een samenklank van vier verschillende tonen; deze
vier tonen staan (net als bij drieklanken)
onderling in tertsafstand.
Dit betekent dat de afstand tussen de onderste en bovenste toon van een
septimeakkoord (in grondligging) een septime bedraagt (drie
tertsen op elkaar=samen een septime). Septimeakkoorden zijn in feite
bijna altijd te beschouwen als een drieklank met een 'toegevoegde toon'.
De vier tonen van een septimeakkoord worden genoemd: de grondtoon,
de
terts (= terts op de grondtoon), de kwint
(=
kwint op de grondtoon) en het septime (=septime
op de grondtoon). Uit deze namen blijkt - net als bij drieklanken - dat
de afstand tot de grondtoon het belangrijkste is, en dat de afstanden tussen
de drie bovenste tonen onderling op de tweede plaats komt.
Omdat aan iedere drieklank verschillende
soorten
septimen kunnen worden toegevoegd zijn er meer verschillende septimeakkoorden
dan drieklanken. Zo kan bijvoorbeeld aan een grote drieklank een groot
of een klein septime worden toegevoegd; in het eerste geval spreekt men
van een groot septimeakkoord, in het tweede geval van een dominant
septimeakkoord: |
