We gaan er bij de oplossing van gealtereerde akkoorden
van uit dat de verminderde terts naar de prime, en de overmatige sext naar
het oktaaf oplost.
De nuancering die hier op zijn plaats is heeft te maken met dat een leidtoon kan worden teruggealtereerd, en dus chromatisch kan dalen (in veel gevallen naar het septime van het volgend akkoord. Dus komt het voor dat op een verminderde terts een grote secunde volgt: |
En een andere nuancering: Soms kiezen componisten voor
'echt andere' oplossingen. Zie bijvoorbeeld het eind van de overgang in
het langzame deel van de Jupiter
Symfonie van Mozart.
< terug
>
|