A: algemeen
vierstemmige zetting

antwoord op vraag 1:
bij deze vraag wil ik graag meteen aantekenen dat er geen pricipiële bezwaren zijn tegen het maken van bijvoorbeeld drie- of vijfstemmige zettingen  Maar er zijn tenminste de volgende drie goede redenen om, zeker aan het begin, de vierstemmigheid als norm te hanteren:

  • in een vierstemmige zetting kunnen alle 'traditionele' akkoorden, dat wil zeggen alle drieklanken en septimeakkoorden, gebruikt worden zonder dat er tonen uit moeten worden weggelaten (deze akkoorden zijn dan volledig). In een driestemmige zetting moet elk septimeakkoord, en in de praktijk ook menige drieklank tenminste één toon missen (en is dus onvolledig).
  • in een vierstemmige zetting is het logisch noodzakelijk dat er tonen worden verdubbeld: een drieklank bestaat immers uit maar drie verschillende tonen. Dit is echter ook een groot voordeel: een verdubbelde akkoordtoon wordt vaak in zekere zin benadrukt. Hiervan kan gebruik gemaakt worden, bijvoorbeeld om aan te geven welke akkoordtoon in een bepaalde situatie als het belangrijkst moet worden beschouwd (en gehoord). Dit geldt in principe ook voor septimeakkoorden (alleen: een septimeakkoord is, als een van de tonen wordt verdubbeld, uiteraard wél onvolledig). 

  • voorbeeld 3 
    verdeling van de tonen van een drieklank of septimeakkoord over vier stemmen
    Behalve de mogelijkheid een bepaalde akkoordtoon te benadrukken heeft verdubbeling in de praktijk ook voordelen voor de stemvoering (d.w.z. voor het horizontaal verloop van een individuele stem). Dit laatste kan ik op deze plaats nog niet goed toelichten, maar misschien moge het blijken uit één enkele situatie in voorbeeld 5 hieronder: in de eerste maat van deze Bach-koraal hebben op de derde tel alt en sopraan beide de toon e'. Op de vierde tel gaat de sopraan naar b', en de alt naar gis'. Als de zetting driestemmig zou zijn, bijvoorbeeld sopraan/tenor/bas, zou (bij gelijk verloop van de bas en tenor) de sopraan niet naar b' kunnen gaan, omdat dan de drieklank op de vierde tel zijn grondtoon gis' zou moeten missen.
  • een voordeel van vierstemmige, homofone zetting is dat deze direct kan worden geassocieerd met een bepaald type 'echte muziek': homofone zettingen voor vierstemmig gemengd koor.  Het is zelfs zo dat bepaalde aanwijzingen in de harmonieleer direct afgeleid zijn van wat in veel stukken voor gemengd keer gebruikelijk is (te denken valt bijvoorbeeld aan aanwijzingen over de omvang van de verschillende stemmen, of over het gebruik van bepaalde sprongen binnen een stem). 
voorbeeld 4
verdubbeling
In de meeste klanken is de grondtoonverdubbeld; bij de met * gekenmerkte klanken wordt de terts of de kwint verdubbeld.
In II7 en V7 wordt niet verdubbeld (op zich logisch, omdat het om septimeakkoorden gaat).


 
voorbeeld 5
koraal van J.S. Bach
het begin van dit koraal:     

het koraal in zijn geheel: 

Naast deze 'koorzettings-techniek' is overigens ook een soort vierstemmige 'piano-zetting' mogelijk. Hierbij worden de drie hoogste stemmen zoveel mogelijk in de rechter hand gezet, en alleen de bas in de linker hand. Dit zettingstype is ontleent aan de praktijk van het becijferde-bas-spel:
 voorbeeld 6
'piano-zetting' <vergelijk voorbeeld 4 >
De drie hoge stemmen in de rechterhand, de bas in de linkerhand. 
De 'stokkenregel' als genoemd bij voorbeeld 5 geldt hier natuurlijk niet...
(de rechterhand zou anders een soort 'oerwoud' worden...)


[vervolg van dit hoofdstuk]